Η Ιστορία της Πάτμου
Μια από τις πρώτες αναφορές της Πάτμου τον 5ο αιώνα π.Χ. , έγινε από τον Θουκυδίδη και αφορούσε την καταδίωξη του Πάχη. Παρόλα αυτά, τα πρώτα σημάδια ανθρώπινης δραστηριότητας στο νησί, σύμφωνα με ευρήματα, χρονολογούνται στα προϊστορικά κιόλας χρόνια, ενώ αναφορές του συναντώνται και στη μυθολογία.
Κατά τα χρόνια της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, και συγκεκριμένα τον 2ο αιώνα π.Χ., η Πάτμος μετατράπηκε σε τόπο εξορίας, ενώ τον 10ο αιώνα μ.Χ. το νησί ερήμωσε έπειτα από συνεχείς πειρατικές επιδρομές.
Το 1088 μ.Χ. όμως, με την ανοικοδόμηση της Ιεράς Μονής του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου που ιδρύθηκε από τον Όσιο Χριστόδουλο το Λατρηνό, μετοίκησαν στο νησί οι τεχνίτες που κατέφθασαν για την ανέγερσή της. Τότε δημιουργήθηκε ο οικισμός που σήμερα είναι γνωστός ως Χώρα της Πάτμου, ο οποίος αργότερα αναπτύχθηκε με την άφιξη προσφύγων από την Κωνσταντινούπολη μετά την Άλωση.
Το 1713 ήταν άλλη μια χρονιά-σταθμός στην ιστορία του νησιού καθώς σηματοδοτεί την ίδρυση της Πατμιάδας Εκκλησιατικής Σχολής από τον Άγιο Iεροδιάκονο Μακάριο Καλογερά.
Η Πάτμος συμμετείχε ενεργά στον αγώνα του 1821 και μάλιστα αποτελεί γενέτειρα του Εμμανουήλ Ξάνθου, ιδρυτικού μέλους της περίφημης Φιλικής Εταιρίας, που έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο στην επανάσταση. Το 1832 όμως η τύχη του νησιού καθορίστηκε από την συνθήκη της Κωνσταντινούπολης με την οποία και αποφασίστηκε η παράδοση των Δωδεκανήσων, συμπεριλαμβανομένης της Πάτμου, στους Οθωμανούς. Στη συνέχεια, το 1912, τα Δωδεκάνησα παραδόθηκαν στους Ιταλούς ενώ τελικά ενσωματώθηκαν στο Ελληνικό κράτος στις 9 Ιανουαρίου του 1948.